به نام خدا

جانِ جان...

دیدنِ رویِ تو ای جان،کی مُیسَّر می شود

پس دهانم با لبانت ،  کی مُعطَّر می شود

زلفِ مینویِ تورا بادست کی خواهم نواخت

هیچ میدانی که هر شب،با توام سَر می شود

خسته ام از درد هجرانِ رُخَت ، ای ماه گُل

کی سرشوریده ام ،پس باتو همسَر می شود

از فراقِ رویِ تو  ،  این دیدگان  یعقوب وار

خون زِحسرت می چکاند،صورتم تَرمی شود

مهرگانا،کُنجِ قلبم صیقلی از عشق توست

این مُهَدّب آیینه ، پس کی مُقَعّر می شود

جام زَرّینِ  تو را ، منصور  کی خواهدکشید

هر چه در اندیشه بی تو،گنج بی زَرمی شود

میدهی آخر ، وصالت را به  این محروم یار

نیک میدانی که قلبم ،بی تو پَرپَر می شود

طهران – پنجم شهریور ماه یکهزارو سیصدو هشتاد وهشت