به نام خدا

یک بیماری مهلک...

این روزها همه می شنویم و می بینیم شعارهای دروغینِ بسیاری  ، زبان به زبان دردنیا می چرخد و همه خود را پیرو بهترین ها و عامل به صالح ترین کردارها معرفی  می کنند ،در حالی  وقتی به انسان ها و دولتمداران اقصی نقاط جهان نگاه می کنیم به خوبی در میابیم ، هر کس تنها به این می اندیشد که امروزش را چگونه با فریب دیگران شب کند و چگونه نزد اطرافیانش محبوب بماند. ظاهرا کسب در آمد و یا قدرت و تسلط بر دیگران آنقدر شیرین است که تحت هیچ شرایطی نباید از آن کوتاه آمد. دروغ و فریب در این میان مفهومی ندارد و مصلحت است که مبانی استدلالی فرهنگی یا دینی در این مقوله را تبیین  می کند .!!دراین مجال حفظ خود از هر واجبی اوجب است و این نیاز ندارد که مُسلم باشی یا یهود،نصاری باشی یا پیرو فرق زاله.امروزه همه انگشتی از اتهام را به سوی یکدیگرنشانه رفته اند و دیگری را به نقض قوانین بشری ، اخلاقی ، اجتماعی ، دینی وحقوقی متهم می کنند در حالی که خود  از نقض کنندگان مسلم حقوق بشری در ابعاد مختلف دینی ، اجتماعی ، حقوقی و سیاسی  هستند. این بلیه ای عظیم است که در تمام نقاط جهان شاهد آن هستیم و می توان آن را یک   اپی دمی بین بشری نامید که سراسر دنیا را به ویروس خود آلوده کرده است. در این میان آنچه قابل ملاحضه است سرایت این بیماری به ممالکی است که تحت لوای پرچم دین و به ویژه اسلام اداره می شوند که بسیار زجر آور و ناراحت کننده تر است . نه از آن جهت که اقدامات غیر قانونی و غیر اخلاقی در این نوع ممالک شکل  می گیرد،  بلکه مشکل این جاست که تاثیر این گونه اقدامات می تواند دین و اعتقادات بشری را در معرض آلودگی قرار داده و حتی تا جایی پیش برود که در آینده ای نه چندان دور موجبات کم رنگی دینی و حتی بی دینی را درعامه مردم این نوع ممالک فراهم آورد.این روش می تواند کاری کند که بسیاری، خطاهای خود را در لوای دین بپوشانند و کردار زشت خود را در کوتاه مدت برای دیگران به مثابه عملی صالح جلوه دهند و متاسفانه کار تا جایی پیش می رود که در برخی مواقع عاملین این گونه اعمال خود نیز به باورکاذبی می رسند که اعمالشان در جهت صحیح منویات دینی و اخلاقی است و از این نمونه شاید بتوان پدیدار شدن گروه طالبان را متذکر گردید.باید بدانیم که این بلیه عظیم بشری به راحتی میتواند گریبان هر گروهی را گرفته وانسان را به اعماق سیاهچال حماقت و جهالت راهی کند و این تنها مرگی نیست که به همسایه تعلق داشته باشد.به جاست  همه ی ما،به ویژه مسولین محترم اداره کننده کشور حتی اگر فرصتی نداریم تا نگران آخرت خود باشیم، لااقل به واسطه آینده فرزندانمان در این دنیا حواسمان را بیشتر جمع کنیم تا مبادا در  سال هایی که آمدنشان نزدیک است و ما در آنها نخواهیم بود فرزندانمان از فیض درک ایمان و دین محروم بمانندوبا جاهلین محشور گردند.بنده کمترین