به نام خدا
چشمم که به چشمِ مَستت افتاد
ناگه دل من به حسرت افتاد
این چشم مرا کجا بَرَد هان !
ای رویِ تو بِه ، زِ روی خوبان
دم رخ بنمای گرچه اندک
ای ماه رُخِ نِگار مسلک
از باز دَمت ،مر ا دَمی دِه
ای روحِ خدا در تو دمیده
عقل از سَرِ این حریف رفته
ای سرگُلِ باغِ نو شکفته
منصور کنون ثنای گویت
ای آنکه ربوده هوش بویت
برقِ نِگَهت به دل چو بنشست
حقّا که بهای تو بهشتَ ست
بیست ودوم امردادیکهزاروسیصدو هشتادوهشت
|
عدالت جویان نسل بیدار وبلاگ فرهنگی واجتماعی،حقوقی،فلسفی وادبی،دینی وسیاسی مشتمل برنظرات،آثارودست نوشته های شخصی |
