به نام خدا

دنبال یه بهانه می گشتم تا دلم رو باز کنم و کمی با خودم گپ بزنم تا این که باز هم عصر جمعه شدو من هم مثل خیلی ها دلم گرفت . به خودم گفتم اگر هم قراره راجع به این حال چیزی بنویسم چه خوبه که همین الان دست به کار بشم شاید این بهونه ای باشه برای باز شدن دل من و اون هایی که این مطالب رو می خونن .راستی چرا بعضی وقت ها می گیم دلمون گرفته ؟ چرا گاهی حتی حوصله خودمون رو هم نداریم ؟نکنه دلمون بهانه کسی رو می گیره ، خودمون هم خبر نداریم .آخه می دونید آدم ها همیشه کسانی رو دوست دارن که فقط خودشون از اون با خبرن.بعد همین بی خبری دیگران بهونه می ده دست دل بی مروت که تو تنهایی آدم رو اذیت کنه.راستی مراقب باش یه وقت عاشق نشده باشی چون خیلی خطرناکه ! این روزا عاشقی مساوی با خودکشی البته گاهی هم دگرکشی است .می دونید چرا؟ برای اینکه ما آدم ها دروغ می گیم.یعنی اصلا عاشق نیستیم و فکر می کنیم که عاشقیم.نگو این یارو چی می گه خل شده.نه ،گوش کن ببین راست می گم یا نه ؟!میدونید، عشق تبلور بیش از حد دوست داشتنه.یعنی وقتی کسی یا چیزی رو انقدر دوست داری و خاطرش رو می خواهی که دیگه نمی دونی باید چه کار کنی،زمانیه که عاشق شدی .خوب حالاببینیم که کجای داستان دروغه؟دروغ ها از اون جایی معلوم میشه که معشوق رو اذیت می کنیم.می پرسی چه جور اذیتی ؟ الان برات می گم : بیخودی بهونه می گیریم . وقتی نمی بینیمش غر می زنیم.وقتی اون چیزی رو دوست داره که ما نداریم نمی تونیم به خاطر اون از دوست داشتن خودمون چشم پوشی کنیم.حالا کم کم معلوم میشه چیزهایی هست که ما از معشوق بیشتر دوستشون داریم و این جاست که دروغ ما در عشق و از این چیزها عینهو پینوکیو می زنه بیرون. بابا.،دوست داشتن کیلویی چنده.تو که واسه خاطر خودت هیچوقت نمی تونی از خواسته هات چشم پوشی کنی چرا پاتو تو کفش مجنون واز این جور آدم ها می کنی .حالا تازه واسه خاطر آزرده نشدن روح مرحوم مغفور خلد آشیان جناب آقای مجنون و گور به گور نشدن دوباره لیلی گرامی نمی خوام سر این صحبت رو باز کنم که چه مجنونی ؟ چه عشقی ؟ خوب که بگردی می بینی اونجا هم این خبرهایی که ما فکر می کنیم نبوده .منتها چون ارباب سخن و افسانه ممکنه که به سمت این حقیر،حمله ای ناجوانمردانه داشته باشن از سخن گفتن در این مقوله خودداری می کنم .همه این حرف ها رو گفتم تا هم دل هامون باز بشه و هم بگم که دوست عزیز من اگه می خوای بدونی که عاشقی یا نه ببین محبوبت رو از خودت بیشتر دوست داری یانه ؟ببین خواسته ای خودت برات مهم تره یا محبوبت؟اصلافکر کن ببین اگه یه روزی قرار باشه محبوب رو از دست بدی واسه خاطر خود اون می تونی این کار رو بکنی یا نه ؟ این هایی رو که گفتم  محک عاشقیه جانم.حالا موقعی که توی این امتحان رفوزه می شی تازه می فهمی که تو تمام این مدت این خودت بودی که دوست داشته شدی نه دیگری! تو خودت رو دوست داشتی و محبوب رو برای خودت می خواستی نه برای خودش ! آره جانم رسم عاشقی اینه که محبوب رو واسه خاطر محبوب بخواهی والا درآزمایش های سخت زندگی رفوزه می شی .

به نام خدا

کاش آدم ها خودمانی بودند ، کاش همه یِ چیزها را برای خودمان نمی خواستیم، کاش می دانستیم که عمر سفر چقدر کوتاه است ، کاش می دانستیم که می گذاریم ومی رویم ، کاش دل هایمان برای هم می تپید . برای آنهایی که در خانه نانی برای خوردن ندارند . برای آنهایی که آرزوی دست نوازش گر پدر و صدای لطیف مادر در لالایی های شبانه رویای شیرینی است که هرگز به حقیقت نمی پیوندد .کاش به جای دین زدگی دین دار بودیم و به جای مردم زدگی مردم دار . کاش شعارها خاتمه می یافت و فصل عمل آغاز می شد ، کاش گوشی شنوا داشتیم که صدای پیامبر که درود خدا براو و خاندانش باد،آن را نوازش می داد:آنچه را که بر خود می پسندی بر دیگران هم بپسندکاش این همه دروغ گویی نبود. کاش سیاست نبود. کاش صداقت بر سیاست حاکمیت می کرد . آنوقت دیگر برای مصلحت دروغ نمی گفتیم تا این همه دل های مردمانمان غبار آلوده باشد و نان های شان دروغ آلوده .راستی گفتم غبار ، این روزها در شهر ها غبار همه جا را گرفته ، دور دست ها و دربعضی جاها، حتی نزدیک ها هم به خوبی معلوم نیست . دررادیو گفتند که شهرداری به مردم ماسک رایگان می دهد تا مبادا نفسشان غبار آلود بشود . گفتند که حالا درمانگاه های شهرداری آدم ها را رایگان ویزیت می کنند . پلیس ها آمدند توی رادیو و تلویزیون به مردم گفتند که از شهر ها بیرون بروند ، بروند شمال و جاهایی که هوا خوب است تا مبادا مریض بشوند .چقدر همه مهربان شده اند این روزها با هم . کاش می دانستیم که سال هاست غبار جدایی از هم دل هامان را گرفته ، غبار آلودگی به گناه چشم هایمان را خاکستری کرده ، سالهاست که همه جا را خاکستری می بینیم ، سالهاست که در آلودگی نفس می کشیم وریه جانمان مملو از غبار دروغ و نفرت و دورنگی شده . سالهاست آنچه می گوییم و آنچه باور داریم با هم فرق می کنند و میان آن دو را هاله ای از غبار گرفته .کاش برای همیشه مهربان می ماندیم وبه هم فکر می کردیم . کاش مثل بچه ها بودیم تا فراموش کنیم بدی های همدیگر را و کاش بزرگ می شدیم تا این همه از هم بهانه نگیریم . کاش فرق دوست و دشمن را می دانستیم ونه اصلا کاش معنی دوستی و دشمنی را می دانستیم ، کاش شب هامان زود صبح شود . و نه دیر است که تاریک ترین زمان شب آغاز صبح سپید است .

به نام خدا

چند روز قبل در یک بیلبورد تبلیغاتی دیدم که نوشته بودند:با بانک .......... زمان بی معناستچند بار این جمله را با خودم مرور کردم . هرچه بیشتر فکر کردم کمتر فهمیدم . جای تاسف است که بانکی با سابقه ای درخشان چنین گاف بزرگی بدهد (البته با این امید که این نظر واقعی اداره کنندگان بانک نبوده باشد)یکی از مهم ترین وظایف ذاتی بانک ها مدیریت زمان است . به این معنی که مردم برای جلوگیری از اتلاف وقت خود بهترین گزینه را در انجام فعالیت های پولیشان بانک می دانند تا علاوه بر استفاده از مزایای امنیتی و غیره در زمان خود نیز صرفه جویی کنند .حالاا اگر این موسسه پولی اساسا برای زمان اهمیت قائل نباشد در حدی که به واسطه فعالیت های خود آن را بی معنا بداند آیا قابل اعتماد است.؟؟!!چند بار به این موسسه محترم تلفن کردم تا بگویم این گاف بزرگ از انها بعید است، اما متاسفانه چون ظاهرا زمان برای کارکنان شریف این بانک نیز بی معنا شده است نهایت محبت را در پشت خط گذاری و عدم توجه به مراجعه کننده از خود بروز دادند .حالا گفتم بهتر است من به نمایندگی از مدیران این موسسه مالی محترم به خوانندگان بگویم این یک اشتباه لپی بوده است منظور نگارنده اصلا توهین به زمان که همه ما مدیون آن هستیم نبوده است بلکه عبارت صحیح این است :با بانک ............  از دست دادن زمان بی معناست .امیدوارم این تذکر موجب ناراحتی و بیکار شدن عده ای از دوستان را فراهم نکند .